โดยดึงเซลล์รับรสออกจากตา นักวิทยาศาสตร์พบชุดที่สามารถลิ้มรสได้กว้าง
ต่อมรับรสสามารถเปลี่ยนอาหารจากเชื้อเพลิงให้เป็นมื้อที่น่าจดจำได้ สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ ขณะนี้ นักวิจัยได้ค้นพบชุดของเซลล์ supersensing ในปุ่มรับรสของหนู ซึ่งสามารถตรวจจับรสชาติสี่ในห้าที่ตารับรู้ได้ ขม หวาน เปรี้ยว และอูมามิ — เซลล์เหล่านี้จับได้ทั้งหมด
เป็นเรื่องน่าประหลาดใจเพราะโดยทั่วไปแล้วเราคิดว่าเซลล์รับรสมีความเฉพาะเจาะจงมาก โดยตรวจพบเพียงรสชาติเดียวหรือสองรสชาติ เซลล์รับรสที่รู้จักบางชนิดตอบสนองต่อสารประกอบเพียงชนิดเดียว เช่น การตรวจหาซูคราโลสหวานหรือคาเฟอีนขม แต่ผลการวิจัยใหม่ชี้ให้เห็นว่ากระบวนการที่ซับซ้อนกว่านั้นอยู่ในที่ทำงาน
เมื่อนักประสาทวิทยา Debarghya Dutta Banik และเพื่อนร่วมงานปิดความสามารถในการรับรู้ของเซลล์รับรสที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นในหนู นักวิจัยก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าเซลล์อื่นๆ ตอบสนองต่อรสชาติ การดึงเซลล์เหล่านั้นออกจากปุ่มรับรสของหนูและให้รสชาติของสารประกอบหลายชนิดเผยให้เห็นกลุ่มเซลล์ที่สามารถรับรู้สารเคมีหลายชนิดในคลาสรสชาติต่างๆ ทีมงานรายงาน 13 สิงหาคมในPLOS Genetics
Dutta Banik จากคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยอินเดียนาในอินเดียแนโพลิสกล่าวว่าเราไม่เคยคาดหวังว่าประชากรของเซลล์ [รส] จะตอบสนองต่อสารประกอบต่างๆ มากมาย
แต่เซลล์รับรสไม่ตอบสนองต่อรสชาติที่เกิดจากแสงแดด สมองและลิ้นทำงานร่วมกันเป็นผู้สร้างรสนิยม ( SN: 11/24/15 ) ดังนั้น นักวิทยาศาสตร์จึงตรวจสอบสมองเพื่อดูว่าสมองได้รับสัญญาณรสขม หวาน หรืออูมามิหรือไม่ เมื่อหนูขาดโปรตีนหลักที่จำเป็นสำหรับเซลล์ที่มีรสชาติกว้างๆ เหล่านี้ในการถ่ายทอดข้อมูล การสังเกตเหล่านี้เปิดเผยว่าหากไม่มีโปรตีน สมองก็จะไม่ได้รับข้อความเกี่ยวกับรสชาติ ซึ่งแสดงให้เห็นเมื่อหนูกลืนสารละลายที่มีรสขมราวกับว่าพวกมันเป็นน้ำ แม้ว่าหนูจะเกลียดรสขมก็ตาม Dutta Banik ผู้ซึ่งทำงานที่ มหาวิทยาลัยบัฟฟาโลในนิวยอร์ก
แม้ว่าเซลล์ที่รับรู้ในวงกว้างเหล่านี้จะไม่สื่อสารกัน
แต่สมองก็ดูเหมือนจะพลาดสัญญาณจากเซลล์รับรสที่จำเพาะเจาะจงกว่าอื่นๆ เช่น เซลล์ที่รับรู้ถึงความขมขื่น ดังนั้น จึงอาจเป็นไปได้ว่าเซลล์ที่รับรู้ในวงกว้างทำงานร่วมกับเซลล์อื่นๆ เพื่อสื่อสารข้อมูลรสชาติ
Kathryn Medler นักประสาทวิทยาจากมหาวิทยาลัยบัฟฟาโลในนิวยอร์กกล่าวว่า “การปรากฏตัวของเซลล์ [ที่เพิ่งค้นพบใหม่] เหล่านี้ขัดขวางวิธีที่ผู้คนคิดว่าต่อมรับรสทำงานอย่างไร
ชีวิตที่ปราศจากการทำงานเซลล์รับรสจะเกินรสชาติ รสชาติมีความสำคัญต่อการอยู่รอด Medler กล่าว เมื่อรสชาติลดลง เมื่ออายุมากขึ้นหรือหลังการรักษา เช่น เคมีบำบัด ผู้คนอาจเบื่ออาหารและขาดสารอาหารได้ การรับรสในการทำงานยังช่วยป้องกันเราจากการกินของเน่าเสียหรือเป็นพิษ
เนื่องจากรสชาติทำงานเหมือนกันในหนูและมนุษย์ Medler กล่าว การแก้ปัญหาว่าเซลล์ดังกล่าวทำงานอย่างไรในสักวันหนึ่งอาจช่วยให้นักวิทยาศาสตร์นำรสชาตินั้นกลับคืนมาสำหรับผู้ที่สูญเสียความรู้สึกในการรับรส
Stephen Roper นักประสาทวิทยาจากมหาวิทยาลัยไมอามีในคอรัล เกเบิลส์ รัฐฟลอริดา ผู้ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานดังกล่าว กล่าวว่า “ผลกระทบในระยะยาวนั้นค่อนข้างลึกซึ้งทีเดียว การเรียนรู้ว่าเซลล์เหล่านี้รับรู้อย่างไร และข้อมูลผ่านระหว่างพวกเขาอย่างไร ตาและสมอง เขากล่าวว่า สักวันหนึ่งอาจอนุญาตให้ผู้คนสร้างสัญญาณรสชาติ
นักวิจัยคนอื่นๆ ไม่แน่ใจนัก Caudipteryxมีชีวิตอยู่ประมาณ 25 ล้านปีหลังจากบรรพบุรุษของนกตัวแรก เช่น อาร์คีออปเทอ ริกซ์เริ่มบิน ดังนั้นไดโนเสาร์จึงไม่ใช่บรรพบุรุษโดยตรงของนก Andrea Cau นักบรรพชีวินวิทยาสัตว์มีกระดูกสันหลังที่ทำงานร่วมกับพิพิธภัณฑ์ซากดึกดำบรรพ์ Giovanni Capellini ในเมืองโบโลญญาประเทศอิตาลีกล่าวว่า “เราไม่สามารถพิจารณาสัณฐานวิทยาของมันว่าเป็นแบบจำลองที่ถูกต้อง 100 เปอร์เซ็นต์สำหรับนกบรรพบุรุษ” แต่เขาเสริมว่า “เป็นเรื่องที่น่าสนใจที่จะนำแบบจำลองนี้ไปใช้กับตัวอย่างขนาดใหญ่ของไดโนเสาร์ที่มีขน”
John Hutchinson นักชีวกลศาสตร์เชิงวิวัฒนาการที่ Royal Veterinary College ในลอนดอนกล่าวว่าบทบาทของการกระพือปีกแบบพาสซีฟในวิวัฒนาการของการบินนั้นเป็นคำถามใหม่ และชุดของวิธีการที่ทีมใช้นั้น “มีความทะเยอทะยานและสร้างสรรค์” สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
